Χρήστος Γιαννόπουλος-«Ο Δράκος»

Ο συνθέτης Χρήστος Γιαννόπουλος και η ποιήτρια - εικαστικός Αγνή Παλάντζα ένωσαν τις εμπνεύσεις και τις ψυχές τους σε ένα πολυτελές άλμπουμ με 16 τραγούδια και 16 εικαστικά.Έκτος απ τον σύνθετη που συμμετέχει

και ερμηνευτικά σε 6 τραγούδια, άλλοι 9 αγαπημένοι ερμηνευτές συμμετέχουν (Ελένη Δήμου- Βάσια Ζήλου - Ελένη Καρακάση - Πασχάλης Τσαρούχας - Νάντια Καραγιάννη - Λίνα Μιχαήλ - Σπύρος Παπαδήμας - Έλενα Ιωάννου - Χρύσα Διακάτου). Στο μοναδικό αυτό άλμπουμ Υπάρχει 40 σελιδο booklet με ποιήματα, εικαστικά, φωτογραφίες κλπ. και κυκλοφορεί απ την ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ήχων Αληθινών.Τραγούδια που κατέβηκαν βαθιά τα πνευματικά μας σκαλοπάτια και έριξαν φως στα υπόγεια της ψυχής μας, όπως αναφέρει ο Χρήστος Γιαννόπουλος. Ένα διακριτικό, ζεστό, μαγικό φως κι όχι εκθαμβωτικό, εκτυφλωτικό και κραυγαλέο, αλλά ΜΕ ΚΡΥΦΟΥΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥΣ.

Στίχοι:

Ο δράκος

Φοβάμαι μην έρθει η Αγάπη

Και δεν μ' έβρει στο σπίτι

Πώς κατάφερα κόμπο να δέσω

Τόσο σύρμα στο σύρτη.

Οι γειτόνοι θα λείπουν και κανείς

Δεν θα ξέρει που θα 'μαι

Τα κλαδιά στα παντζούρια θα δείχνουν

Πως βαθειά δεν κοιμάμαι.

Στο πεζούλι ίσως τότε θελήσει

Ένα γράμμα να φτιάσει

Μα θα δει στο κουτί πως και τ' άλλα

Δεν τα έχω διαβάσει

Θα τραβήξει με τρέλλα να λύσει

Το συρμάτινο πράμα

Της σκουριάς ένα τρίμμα στα μάτια

Και θ' αρχίσει το κλάμα.

Ένας δράκος με φλόγες θ' ανοίξει

Μονοπάτι στα χόρτα

Φλυαρώντας πολύ θα την πείσει

Γιά να σπρώξει την πόρτα

Κι ένας όρθιος γάτος θα φτάνει

Με χλαμύδα και στέμμα

Που γλυκά θα πεθάνει κοιτώντας

Τ' αγιασμένο της βλέμμα.

Σημείωμα Στιχουργού

Τα ποιήματά μου είναι το σπίτι που ζω, είναι η μοίρα μου. Ο ακροατής το βλέπει από απόσταση, εγώ βρίσκομαι μέσα στα δωμάτιά του και πατώ στο πάτωμά του. Αδιάσπαστη δουλειά, η προσπάθειά μου να εκφράσω και να εξηγήσω όσα δοκίμασαν τις αντοχές μου, όσα με πλήγωσαν, με διέλυσαν, με ενθουσίασαν, με χάραξαν... ανάσες, επιθυμίες, αγωνίες, μνήμες... η μόνη μου ματαιοδοξία ήταν να το καταφέρω με τις πιό λιτές λέξεις, με τις πιό οικείες εικόνες, με τους πιό κρυφούς φωτισμούς.

Οι στίχοι μου δεν είναι χτισμένοι ο ένας επάνω στον άλλο, προσπάθησα μονάχα και με επιμονή το αντίθετο, να τους καταλάβω και να τους αφαιρέσω βασανιστικά ό,τι ήταν δυνατό, και έτσι μισόγυμνους και ...αναιδείς να τους προσφέρω την αυθυπαρξία τους με ένα τελείωμα. Όμως το τέλος ήταν το πιό δύσκολο κομμάτι, γιατί ουσιαστικά δεν υπήρχε. Είμαι ευτυχής που ο μπαμπάς μου μού διάβαζε ποίηματα. Είμαι ευτυχής που νιώθω θαλπωρή στην μοναξιά των στίχων αυτών. Και είμαι ευτυχής και απέραντα ευγνώμων που συναντηθήκαμε ψυχικά με τον Χρήστο Γιαννόπουλο, έναν άνθρωπο φαινόμενο, τον οποίο θαύμαζα από χρόνια.

Οι συνθέσεις του και οι φωνές που χάρισε στους στίχους ξεπέρασαν κατά πολύ τα ποίηματα και κάθε μου προσδοκία. Όταν δε άκουσα τον ίδιο να ερμηνεύει τον Δράκο ή το Στοιχειό, χαρακτήρας ηρωικός, τολμηρός μα και εκπληκτικά τρωτός, τον λάτρεψα. Γιά πάντα.

Έπαιξαν

Ενορχήστρωση:

Χρήστος Γιαννόπουλος - Δήμητρης Χατζηγαλήνης

Programming:

Δήμητρης Χατζηγαλήνης

Μπουζούκι - μπαγλαμάς - τζουράς - ούτι:

Βασίλης Μάντογλου - Δημήτρης Χατζηγαλήνης

Kιθάρες:

Χρήστος Γιαννόπουλος - Βασίλης Μάντογλου

Πλήκτρα:

Βασ. Μάντογλου - Δημήτρης Χατζηγαλήνης

Κλαρίνο: