Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος-(Διαδικτυακές Πρεμιέρες)

«Ο Πουπουλένιος» του Μάρτιν Μακ Ντόνα σε σκηνοθεσία Μαίρης Ανδρέου

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι που η μητέρα του και ο πατέρας του δεν του έδιναν παρά αγάπη…. Ήταν η ημέρα των γενεθλίων του, όταν ένα σημείωμα γλίστρησε κάτω από την πόρτα του κλειδωμένου δωματίου, ένα σημείωμα που έγραφε «Εσένα σε αγαπούν κι εμένα με βασανίζουν για επτά ολόκληρα χρόνια και ο μόνος λόγος ένα καλλιτεχνικό πείραμα που πέτυχε…» το σημείωμα είχε υπογραφή «Ο αδερφός σου» και ήταν γραμμένο με αίμα…"

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ

Δεν είναι η πρώτη φορά που το θεατρικό κοινό της χώρας μας θα κληθεί να έρθει αντιμέτωπο με την κοφτερή πένα του πολυδιάστατου καλλιτέχνη. Τούτο το παράξενο σαρκαστικό σύμπαν του Μακ Ντόνα, το σκοτεινό και συνάμα σαγηνευτικά ποιητικό, που ερευνά τη ζωή με επιθετικό τρόπο και ωμότητα στα όρια του ακραίου, έρχεται απροκάλυπτα να μας συνταράξει, στην ιστορία του βραβευμένου «Πουπουλένιου» τραβώντας το χαλί κάτω απ’ τα πόδια…

ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΟΒΟΣ

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΤΙΝ ΜΑΚ ΝΤΟΝΑ (Martin McDonagh)

Γεννημένος στα 1970, ο ιρλανδικής καταγωγής θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης MacDonagh, συγκαταλέγεται στα ταλέντα της Μεγάλης Βρετανίας κι όχι άδικα.Μετά τον Σαίξπηρ, είναι ο μόνος συγγραφέας που είδε να ανεβαίνουν την ίδια σεζόν στο West-End του Λονδίνου, τέσσερα έργα του από επαγγελματικούς θιάσους.Προκλητικός και προκλητικά ταλαντούχος, καταξιώνεται σε νεαρή ηλικία, (αφού προηγούμενα έχει απεμπολήσει την παραδοσιακή εκπαίδευση κι έχοντας γνωρίσει την απόρριψη απ’ το BBC που του επιστρέφει και τα είκοσι δύο έργα που προορίζονταν για ραδιοφωνικό «ανέβασμα»), τόσο βλέποντας τα θεατρικά του έργα να διακρίνονται («η βασίλισσα ομορφιάς του Λινέιν» αποσπά τέσσερα βραβεία Τόνι), απολαμβάνοντας διαρκή παγκόσμια αναγνώριση («Τα ξωτικά του Ινισίερ», «ο υπολοχαγός του Ίνισμορ», «ο σακάτης του Ίνισμαν», «Άγρια Δύση», «Το κρανίο της Κοννεμμάρα» κα), όσο και λαμβάνοντας Όσκαρ για την μικρού μήκους ταινία του Six shooter με τον Brendan Gleeson, που προηγείται τις μεγάλου μήκους «In Bruges» (αποστολή στη Μπρίτζ) με τους Colin Farell, Brendan Gleeson και Ralph Fiennes και την οσκαρική υποψηφιότητα πρωτότυπου σεναρίου, «Τρείς πινακίδες έξω απ’ το Έμπινγκ στο Μιζούρι», και τους «Επτά ψυχοπαθείς» (βραβείο σεναρίου Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο κοινού Φεστιβάλ Τορόντο, Χρυσές Σφαίρες ταινίας, σεναρίου, α’ γυναικείου ρόλου, και β’ ανδρικού).

«Ο Πουπουλένιος» πρωτοπαρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το Νοέμβρη του 2003.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεχάσεις πως μεγάλωσες; Πόσο φοβήθηκες, πόσο πληγώθηκες; Πόσο εύκολο είναι να επιστρέψεις εκεί που αρχίζουν όλα: στο… «μια φορά κι έναν καιρό»; «Ο Πουπουλένιος» είναι ένα έργο σπουδαίο, που πραγματεύεται την παιδική βία, μέσα από την οποία ο Κατούριαν πλάστηκε κι έγραψε κάποιες ιστορίες… Με παιδιά… Όχι για παιδιά… Κάποιες αστείες και τρυφερές και κάποιες σκληρές, όπως οι ήχοι που άκουγε από το διπλανό κλειδωμένο δωμάτιο κάθε βράδυ… Έτσι προκύπτει και η προσέγγιση της παράστασης μας… Πού σταματάει το πραγματικό και πού αρχίζουν οι ιστορίες… 

Ή και αντίστροφα…Σε ένα ασπρόμαυρο σκηνικό, με δυο διαφορετικά δωμάτια που τα χωρίζει ένας αόρατος τοίχος. Ένας τοίχος που τα χωρίζει και τα ορίζει από μικρά παιδιά μέχρι τώρα… Που μπορεί να σπάσει μόνο με την φαντασία, μόνο με τα χέρια αυτού του τεράστιου ανθρώπου που είναι ολόκληρος φτιαγμένος από ροζ πουπουλένια μαξιλάρια..

"Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε ένα υγιέστατο αγοράκι που το έλεγαν Μίσαλ Κατούριαν…

Μια φορά κι έναν καιρό ο Κατούριαν Κατούριαν προσπάθησε να σκεφτεί μια ιστορία για τον αδερφό του… "

ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη

Σκηνοθεσία/ Σκηνικά- Κοστούμια: Μαίρη Ανδρέου

Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης

Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος

Βίντεο: Αθηνά Σωτήρογλου, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη

Βοηθός σκηνοθέτη/Επιμέλεια κίνησης: Ευανθία Σωφρονίδου

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Τσολερίδης

Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη

Η ΔΙΑΝΟΜΗ

Τουπόλσκι: Σπύρος Σαραφιανός

Κατούριαν: Γιάννης Τσεμπερλίδης

Άριελ: Γρηγόρης Παπαδόπουλος

Μίσαλ: Χρίστος Στυλιανού

ΦΙΓΚΥΡΑΝ

Πράσινο Κοριτσάκι: Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη

Βιντεοσκόπηση παράστασης: Νίκος Τσολερίδης

Σκηνοθεσία: Μαίρη Ανδρέου

Κάμερες: Νίκος Τσολερίδης - Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη

Ηχοληψία: Κλεάνθης Καραπιπέρης

Μοντάζ – Μιξάζ: Νίκος Τσολερίδης- Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη

ΚΑΤΑΛΗΛΛΟ ΓΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 16 ΕΤΩΝ

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 8 Μαΐου στις 10 μ.μ. στο κανάλι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στο vimeo: vimeo.com/showcase/free και θα είναι διαθέσιμη ΔΩΡΕΑΝ από τις 10 μ.μ. του Σαββάτου έως τις 6 π.μ. της Κυριακής 9 Μαΐου και από τις 10 μ.μ. της Κυριακής έως τις 6 π.μ. της Δευτέρας 10 Μαΐου 2021.

Η «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Πολυξένης Σπυροπούλου

Νύχτα… σκοτάδι βαθύ... Αναμετρήσεις, αγκυλώσεις, κοινωνικοί συμβιβασμοί, η μοίρα ως αναπόφευκτο, φθοροποιός χρόνος, αλλοιωμένα «εγώ», επιλογές και ιδεολογίες, νικητές και ηττημένοι ένα κουβάρι… Το φεγγάρι δεσποτικό: φωτίζει και σκοτεινιάζει τα πρόσωπα ανάλογα με τη ψυχολογική φόρτιση των πρωταγωνιστών… Τα αντικείμενα κάνουν επιφανές στο σήμερα το μακρινό χθες… είναι η κινητήριος δύναμη της συνειρμικής σκέψης… η άλλη του διάσταση… και καθώς ο λόγος του Γιάννη Ρίτσου συνθέτει εικόνες, πλάθεται ένα σκηνικό προσώπων με ενεργοποιημένες τις αισθήσεις που έχουν επίκεντρο τον έρωτα, τον θάνατο, τη φθορά, τη λήθη και τη μνήμη ως κεντρικά υπαρξιακά τους θέματα..

Σκηνοθετικό σημείωμα Πολυξένης Σπυροπούλου

Το σύμπαν του Γιάννη Ρίτσου σε προσκαλεί όταν είσαι σε απόγνωση ,όταν το έχεις πολύ βαθιά ανάγκη και σε υποδέχεται με όλο σου τον πόνο για να σε γυμνώσει και να σε αναστήσει. Η προσωπική μου εμμονή με την ποίηση είναι μια δική μου αναπηρία ίσως, μια άρνηση να δω τον κόσμο όπως μου το επιβάλλουν, ένας ασύχαστος πόθος να αφουγκράζομαι τα κρυφά συστατικά της ζωής και να πετάω μαζί τους. Ο Ρίτσος δεν είναι μόνο ένας σπουδαίος ποιητής .Είναι και πατέρας, μάνα, εραστής, ερωμένη, αίμα, ζωή, γέννηση, πνοή, ελευθερία, έρωτας. Η Τέταρτη διάσταση του Ρίτσου είναι ο ενδιάμεσος χώρος, το Ανάμεσα, εκεί όπου όλα μετουσιώνονται, όλα μεταμορφώνονται, όλα είναι πιθανά, όλα συνδέονται και γίνονται αληθινά. Οι ήρωες του Ρίτσου ακουμπούν στον αντιήρωα και ξεκινούν έναν χορό που παίζει με τα δίπολα, ρευστοποιώντας τα όριά τους. Πόσο μετέωροι και αυθεντικοί γινόμαστε όταν βουτάμε στην περιοχή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, ανάμεσα στην ύλη και τη μη ύλη, ανάμεσα στον θνητό και τον Θεό, ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη, ανάμεσα στα Εγώ μας. Η συγκεκριμένη σύνθεση- συνομιλία των δραματικών μονολόγων του Γ. Ρίτσου φέρνει όλες τις μορφές από τον κόσμο των Ψυχών, από τον κόσμο του Μύθου στο παρόν μέσα από ένα Όνειρο. Οι μορφές του Ρίτσου στοιχειώνουν τα όνειρά μας για να λυτρωθούν. Ο χώρος όπου τα όνειρα αποκτούν υπόσταση είναι το θέατρο. Η σκηνή γίνεται η σχεδία που θα φέρει όλη τη διαδικασία στο τώρα. Οι ήρωες του μύθου έρχονται διψασμένες- οι. Διψούν για έρωτα, σάρκα, αγκαλιά, ελευθερία. Το τελετουργικό μας προκαλεί το φαντασιακό του θεατή-ονειρευτή να συντονιστεί και να έρθει μαζί μας ή να μας πάρει μαζί του. Είναι ένας αγώνας αέναος , με όλους τους μόχθους και τα βάσανα.

Άφησέ με να έρθω μαζί σου… βαθύ- βαθύ το πέσιμο, βαθύ- βαθύ το ανέβασμα… ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι…

Η κάθε μορφή ,στο φως της πανσελήνου, αποζητά την κάθαρση όχι μέσα από τον από μηχανής θεό, αλλά μέσα από την βαθιά ανθρώπινη φύση, μέσα από την ένωση με τον Άνθρωπο, μέσα από την πληγή του. Το απόλυτα προσωπικό γίνεται οικουμενικό. Σας παραδινόμαστε με όλα μας τα τραύματα, όλα μας τα όνειρα, ανοιχτά.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα Γιάννη Ρίτσου.

Ο πολυγραφότατος ποιητής της Ρωμιοσύνης γεννήθηκε στη Μονεμβασιά το 1909. Αποφοιτά απ’ το Σχολαρχείο της και στα 1921 εγγράφεται στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στη «Διάπλαση των Παίδων» με ψευδώνυμο «Ιδανικόν Όραμα». Στην Αθήνα μετακινείται το 1925 κι εργάζεται ως δακτυλογράφος και μετέπειτα ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα. 1926 αρρωσταίνει από φυματίωση και ως το 1927 ταλαιπωρείται στην κλινική Παπαδημητρίου και το σανατόριο Σωτηρία. Εκεί γνωρίζεται με τη Μαρία Πολυδούρη και διανοούμενους της εποχής, και γράφει ποιήματα που δημοσιεύονται στο φιλολογικό παράρτημα της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας. Ακολουθεί το 1930 το Άσυλο Φυματικών της Καψαλώνας στα Χανιά και το σανατόριο Άγιος Ιωάννης κι ένα χρόνο μετά επιστρέφει στην Αθήνα για να αναλάβει το καλλιτεχνικό τμήμα της Εργατικής Λέσχης (σκηνοθετεί και μετέχει σε θεατρικές παραστάσεις). 1933 συνεργάζεται με το έντυπο Πρωτοπόροι και εργάζεται επί 4 έτη σε εμπορικούς θιάσους. Η δημοσιογραφία τον κερδίζει με τον Ριζοσπάστη να δημοσιεύει την πρώτη του συλλογή Τρακτέρ με ψευδώνυμο Ι. Σοστίρ. Ακολουθεί επιμέλεια εκδόσεων του οίκου Γκοβόστη, το σανατόριο της Πάρνηθας, το Βασιλικό Θέατρο και η Λυρική Σκηνή. Στον πόλεμο και τη κατοχή ζει με επισφάλεια κατάκοιτος και στα Δεκεμβριανά συναντιέται με τον Άρη Βελουχιώτη στη Καισαριανή και συνεργάζεται με το Λαικό Θέατρο της Μακεδονίας. Εξορίζεται λόγω πεποιθήσεων σε Λήμνο, Μακρόνησο και Άη – Στράτη. Επιστρέφει το 1952 στην Αθήνα και πολιτεύεται. Παντρεύεται την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου και αποκτούν την Έρη. Επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση τη Ρουμανία την Τσεχία και τη Σλοβακία την Ουγγαρία την Λ.Δ της Γερμανίας. Το 1964 πολιτεύεται με την ΕΔΑ και μετά το Πραξικόπημα εξορίζεται στη Γυάρο και τη Λέρο ενώ το 1968 τίθεται στη Σάμο σε κατ’ οίκον περιορισμό. Το 1973 συμμετέχει στο Πολυτεχνείο. Στη μεταπολίτευση ζει στην Αθήνα και τιμάται για το έργο του με σειρά διακρίσεων : Μέγα Διεθνές Βραβείο Ποίησης Biennale Knokk le zont Βέλγιο, Δημητώφ Σόφια, Γαλλικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Λένιν, Διεθνές βραβείο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Μετάλλιο Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη και άλλα πολλά ενώ το 1986 προτάθηκε για το Βραβείο Νόμπελ. Θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ποίησης του ο ανθρωπισμός, η αγάπη κι η ελληνικότητα.

Οι ηθοποιοί μας αποκαλύπτουν

Πολυξένη Σπυροπούλου (Περσεφόνη): «… ακροβατεί ανάμεσα σε φως και σκότος, ανάμεσε σε έρωτα και θάνατο… ανάμεσα στα χάσματά της. Της μοιάζω στην παθιασμένη ασίγαστη ανάγκη για ελευθερία»!

Μάριος Μεβουλιώτης (Νεοπτόλεμος): «Αφήστε μας να ζήσουμε μέσα στο δικό μας «ελάχιστο»! Δε θέλουμε να αναμετρηθούμε με ήρωες! Άνθρωποι θέλουμε να’ μαστε»

Ρούλα Παντελίδου (Φαίδρα): «Ο παθιασμένος έρωτας εν τέλει μας… σκοτώνει! Γι’ αυτό και δεν διαρκεί πολύ. Αν διαρκούσε θα’ ταν καταστροφικός»!

Μάρα Τσικάρα (Χρυσόθεμις): «Είναι μια γυναίκα, που ποτέ της δεν έγινε γυναίκα. Συνομιλεί με τη σελήνη… βλέπει ανεμόμυλους… συναναστρέφεται με σπασμένες, τραυματισμένες κούκλες, μπλέκει το φανταστικό με το πραγματικό…»

Στέργιος Τζαφέρης (Αγαμέμνων): «… κάθαρση … αυτό συντελείται εδώ.. με στόχο την απελευθέρωση απ’ τα φθαρτά στοιχεία της υλικής ζωής … να πάει εξαγνισμένος στο παραπέρα»

Μελίνα Αποστολίδου (Ελένη): «… Τη συναντούμε να διαχειρίζεται τη ρωγμή της. Δε βρίσκεται πια σε συνθήκη ωραιότητας. Ο χρόνος που εντυπωσίαζε πέρασε ανεπιστρεπτί…»

Δημήτρης Καρτόκης (Ορέστης): «… όλα ξεκινούν με ένα δίλημμα: πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο-λίγο τη μοίρα μας και να μας την επιβάλλουν κι εμείς να το αποδεχόμαστε;»

Αίγλη Κατσίκη (Ιφιγένεια): «Η Ιφιγένεια, αναφύεται απ’ την τραυματική της εμπειρία, κoυβαλώντας την ξενιτιά της. Έχει ζήσει δυο βασικούς πυλώνες: την ερήμωση και τη μοναξιά …»

Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Αίας): «… έντιμος και δίκαιος ο Αίας, υπερασπίζεται την αλήθεια, τα πιστεύω του για έναν καλύτερο κόσμο. Θέλει δίχως μέσα να υπάρξει έντιμος νικητής»

Άννα Κυριακίδου (Ισμήνη): «Η Ισμήνη σπάει τον καθρέφτη, βγαίνει απ’ τη σκιά, αυτονομείται. Παύει να είναι συμβιβασμένη και τολμά να επιλέξει εν τη ελευθερία της»

Οι παραστάσεις της νέας παραγωγής η «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία της Πολυξένης Σπυροπούλου, θα προβληθούν ΔΩΡΕΑΝ από την Τετάρτη 12 Μαΐου στις 4μμ έως τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 13 Μαΐου 2021 από το κανάλι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στο vimeo: vimeo.com/showcase/free.